Meditatie

Wij zijn tijdelijk, God is eeuwig
Juist de begrenzing van de tijd maakt onze levensdagen en -jaren zo kostbaar, meent
scriba René de Reuver. Wij mensen zijn tijdelijk. Maar God is eeuwig, zo vieren we op
Eeuwigheidszondag.

De laatste zondag van het kerkelijk jaar heet ook wel Eeuwigheidszondag, of Zondag
van de voleinding. De combinatie van de woorden eeuwigheid en voleinding raakt mij.
Eeuwigheid kwalificeert de voleinding, het maakt duidelijk wat voleinding betekent.
Voleinding zou je kunnen lezen als een deftig woord voor ‘het zit erop’, ‘de klus is
geklaard’.

Nu gaat het in het christelijk geloof volop over het gewone leven van alledag. De Bijbel
kwalificeert dit alledaagse leven als schepping. Als geschenk van de Schepper, de bron
en bestemming van het leven. Elk leven heeft een begin en een einde. God geeft ons
mensen tijd van leven. Juist de begrenzing van de tijd maakt onze levensdagen en –
jaren zo kostbaar.

Op de laatste zondag van het kerkelijk jaar (dit jaar op 26 november) klinken in veel
protestantse kerken nog eenmaal de namen van degenen die in het kerkelijk jaar zijn
overleden. Zij bepalen ons bij de begrenzing en voltooiing van het leven. Wij mensen
zijn tijdelijk, zelfs heel de schepping is tijdelijk. Maar, zo vieren we op deze zondag, het
leven eindigt niet bij de dood. Het leven keert terug tot God, de Eeuwige. Wij zijn
tijdelijk, God is eeuwig.
Al eeuwenlang viert de kerk op deze Eeuwigheidszondag dat Christus koning is.
Koningen komen en gaan, maar Christus’ koningschap verduurt de tijd. Hij regeert, zelfs
tot over de grens van de dood. Daarom:

Zou ik niet van harte zingen
Hem die zozeer mij verblijdt?
Want ik zie in alle dingen
niets dan zijn genegenheid.
Is de hartslag van het leven
niet de liefde van de Heer?
Liefde draagt hen meer en meer,
die in dienst van Hem zich geven.
Alle dingen hebben tijd,
maar Gods liefde eeuwigheid.

(Lied 903 in Liedboek. Zingen en bidden in huis en kerk)
Tekst: Ds. René de Reuver
(scriba generale synode Protestantse Kerk)