Meditatie
Met wie zitten wij aan tafel?
Lucas 5: 30: de Farizeeërs en hun Schriftgeleerden zeiden morrend tegen Zijn leerlingen: ‘waarom eet en drinkt u met tollenaars en zondaars?’
Ik was een jaar of 18 toen ik op de terugreis was van een vriendin in Limburg. Ergens op de route richting Utrecht stapte een man in de trein. Gewapend met een groot pak goedkope wijn. Vieze kleren. Stinkend. Duidelijk was dit niet zijn eerste pak wijn. En natuurlijk had ik de ‘pech’ dat hij bij mij kwam zitten. Onsamenhangend was hij aan het praten. En ik voelde me heel ongemakkelijk. Hij vroeg me op zijn pak wijn te passen toen hij naar de wc ging. Mensen spoorden me aan: “jongen, ga weg, nu kan het”. Ik besloot te blijven zitten. Teruggekomen, durfde ik hem toch de vraag te stellen: “hoe is je leven gelopen dat je nu zo bent?”. Een ultiem tragisch verhaal volgde. Hij was altijd op zichzelf geweest, niet een groot netwerk van vrienden en familie. Hij trof een vrouw, zij werd zijn alles. Ze hadden elkaar en dat was meer dan genoeg. Tot het noodlot toesloeg. Zijn vrouw werd doodgereden door een dronken bestuurder. Hij kon dit verlies niet verwerken, en zo veranderde hij in een geïsoleerde alcoholist. Hij was weggegaan uit de kliniek waarin hij was opgenomen.
Zo praatten we verder. Bij Utrecht moesten we eruit. Hij bedankte me voor het luisterend oor. En vertrok. De mensen om mij heen zeiden dingen als: “goed gedaan kerel!” “dat je het met zo’n vent kon uithouden!” “dat je met zo’n gast kunt praten”. Ik weet dat ik nogal vinnig heb gereageerd: “hij is niet meer of minder als wij, hij is mens, we weten niet eens hoe wij zouden zijn als we in zijn schoenen stonden”.
Ik vertel dit verhaal niet om mezelf op een voetstuk te plaatsen. Want tegenover dit verhaal heb ik er ook genoeg waarin het mij niet lukte om de concrete mens tegenover mij te zien. Ik vertel het omdat, ik denk dat dat één van de geheimen van Jezus en daarmee van Zijn leerlingen is. Wat ik geweldig vindt aan Jezus is dat Hij altijd de mens ziet. De concrete mens. De rest van de mensen spreekt in beelden: tollenaars, zondaar, overspelige vrouw, bezeten, ziek en ga zo maar door. Jezus ziet concrete mensen die
vast zijn gelopen in stukken van hun leven. Hij ziet het hart van mensen. Hun levens. Mensen die tijd, aandacht, genezing, bevrijding, bekering nodig hebben. In plaats van ze te mijden gaat Jezus daarom bij ze zitten. Jezus is altijd genezend aanwezig in hun midden. En dan gebeurt er ook altijd wat!
De lessen die ik daaruit trek zijn:
- Jezus ziet dus altijd jou ook als concreet mens. Met alles wie je bent. Hij kent je hart. Je leven. En wil daarin genezend aanwezig zijn, op de plekken waar het mis is gegaan. Daar waar de pijn zit. Dat is de belofte aan ons allemaal.
- Als leerlingen van Jezus Christus, wordt van ons dus een houding gevraagd. Mensen niet in beelden te vangen. Om ook de concrete mens te blijven zien. En ja, ook in navolging van Jezus Christus, genezend aanwezig te zijn in de levens van de mensen om ons heen. Laten we dus niet als de Farizeeërs alleen maar bij onze ‘eigen’ mensen willen zitten, bij de mensen die het leven voor elkaar
hebben. Maar net als Jezus juist de mensen te blijven zien en zoeken waar genezing op talloze manieren nodig is.
Ds. Yorick Breemes